՛՛ԳՈՐԾՍ ՄՆԱ ՀԻՇԱՏԱԿՈՂ՛՛
Քասաղի կիրճն է
Ու կիրճի մուտքին
Աստվածընկալը՝
Իրար մեջ` հինը և միջնադարը...
Հինը կերտել են Գնթունիները,
Նորը կերտել են Վաչուտյանները,
Իրար հաջորդած
Քասաղի երկու հզոր տերերը...
Աստվածընկալը եկեղեցի է,
Աստծո օջախ՝
Եվ իրենց օրոք,
Եվ մեր օրերում,
Եվ՝ Ապագայում...
Եվ անձեռակերտ ձորի պռնկին
Աստվածընկալն է
Ձեռակերտ հրաշք՝
Մատանու վրա
Դրված անգին քար,
Ու մուտքաքարին փորագրված է.
՛՛Ձեռքս գնա՝ դառնա ի հող,
Գործս մնա հիշատակող՛՛...
Աստվածընկալն է,
Ապրում է մեզ հետ
Ու միշտ կմնա
Գործն հիշատակող...
Տիգրան ՊետրոսՅանց
1967
