Սա
սովորական որմնանկարային պատկեր չէ: Արարատյան Հայկազունի արքա Արգիշտիի և
նրա նախորդների զինանշանն է. Առյուծներ և Հավերժություն, Առյուծներ և
Աշխարհ /ոչինչ որ գունդը՝ իշխանության նշանը, տեղադրված է ոչ ուղիղ,
այլ շեղաթև քառակուսու մեջ/: Գնդի ներսում մի ավելի փոքր գունդ ևս կա
արտաքին գծերով: Եվ այդտեղ շրջանագծով տեղադրված են ութ գնդեր և դրանից
սկսվող ճառագայթները ևս ութն են: Այս թվերի համընկնումն անգամ պատահական չէ
և ավելի ուշ կդառնա ութածայր աստղ /տես Տիգրան Բ Մեծի Թագի աստղի
ութածայրությունը, ամենայն հավանականությամբ ութածայր է եղել նաև Տիգրան
Մեծի թագը/: Սա այլ թեմա է և սրան պիտի լուրջ ուսումնասիրություն նվիրվի:
Վերադառնանք Արարատյան Հայկազունիների զինանշանին և դիտարկենք հատկապես
գունային լուծումները: Այստեղ արդեն առկա են մեր երեք դրոշա-զինանշանային
գույները. մուգ բալի գույնի կարմիրը, լազուր կապույտը, հասած ծիրանի
ծիրանագույնը: Սա ևս խորհրդանշանային է: Այս գույներն են օգտագործել մեր
բոլոր արքաներն ու իշխանական տոհմերը իրենց դրոշների, հագուստների
ձևավորման համար /տես Կիլիկիայի Լևոն Գ թագավորի, Կեռան թագուհու և նրանց
զավակների մանրանկար հագուստների գույները/: Վերջապես այն մարդիկ, ովքեր
1918 թվականին վերականգնում էին Առաջին Հանրապետության դրոշը, այնքան գիտակ
էին, որ հեռուն չգնացին, այլ դրոշի համար ճշտորեն ընտրեցին ի վերուստ
հայտնի Հայկական այս գույները: Ավելի քան երեք տասնամյակ առաջ սկսել էի
ուսումնասիրել հայկական զինանշանները և մինչ ինձ բազում զարդանախշ դիտված
բարձրաքանդակներ, մանրանկարային պատկերներ ներկայացրեցի զինանշաններ /դրանք
հենց այդպես էլ եղել են, պարզապես նախորդներս այդ չէի ընդունում/:
Հետագայում հավաքեցի մամուլում տպագրված հոդվածները և դրանց մի մասով
տպագրեցի ՛՛Հայկական իշխանական զինանշաններ՛՛ գիրքը /Ե., 2005 թ./: Հենց
այդ գրքի կազմին այս՝ Արարատյան Հայկազունիների զինանշանի պատկերն է:
