Տիգրան ՊետրոսՅանց
ԷՐԱՏՈ
Դու գահ բարձրացար հայրական կտակով
Քո եղբայր Տիգրանի հետ,
Եվ եղար արքա գահակից,
Գահազուրկ եղար նրա հետ,
Հեռացար հեռու Պարսկաստան,
Բայց նրա հետ դու կրկին
Հետ դարձար արքունի քո գահին…
Եղբայրդ զոհվեց կռվում,
Քո սուգն անձնական էր ու խոր
Եվ դու խռովյալ ու տխուր
Հեռացար հայրական քո գահից…
Եկան-գնացին ինքնակոչ արքաներ,
Գողացան երկրիդ արծաթն ու ոսկին,
Բայց ժողովուրդը հայոց
Մերժեց, սատակեց ինքնակոչ գողերին…
Դու երրորդ անգամ օծվեցիր արքա,
Հայոց թագն առար քո գլխին
Եվ խառնակ ու ծանր մի շրջան
Առաջնորդ եղար քո ազգին…
Չապրեցիր անձնական կանացի մի կյանք,
Ուսերիդ տարար հոգսը պետական
Եվ օրերիդ ծանր հոլովույթում
Պահեցիր գահը հայկական…
Դու ապրել ես, գործել
Հին ու նոր ժամանակների
Ծանոթ-անծանոթ սահմանին՝
Քսան դար առաջ,
Քսան դար անունդ
Ապրում, հնչում է մեր հոգում՝
Անվանդ չի լինի մոռացում…
29.08.2013
