Տիգրան
Պետրոսյանց, Դու ինձ համար ազգային ու բարոյական մեծություն ես: Աստված
քեզ մեծ առաքելություն է տվել, և Դու լիովին գիտակցում ես Հայրենիքիդ առջև
ունեցած պարտքդ: Ես սիրով կզինվորագրվեի այն զորքին, որ Դու ես առաջ
շարժելու:
Юрий ДавтянԴա
միայն եկեղեցի չէր. հայոց պատմության մի դրամատիկ հատվածի պատմական
թանգարան էր: Իսկ պարոն Պետրոսյանցի մեկնությունները հրաշալի էին և
ուսանելի: Նա այն բացառիկ մարդկանցից է, որի մեջ զուգորդված են գիտելիքները
և անսահման սերը իր Հայրենիքի հանդեպ:
Շնորհակալ
եմ, եղբայր... Ցավոք այդ պարագայում անգամ, և գերազանց գիտենալով ինչպիսի
լսարան եմ պահել 1988-1992 թվականներին, և ինչպես իմ հեռանալուց հետո իմ
կուսի ուսանողները մեկ շաբաթ լսարան դասախոս չէին թողնում մտնել /բունտ էին
անում/ հիմա որևէ ամբիոնում ինձ նույնիսկ անվճար /անգամ աշխատավարձ չեմ
ուզում/ ժամեր չեն գտնվում...
... ավարտել
եմ մատենագիտության և գրադարանագիտության բաժինը, հայ ժողովրդի պատմության
ամբիոնի ասպիրանտուրան... 1982 թվականին պատրաստածս ատենախոսությունը
հրաժարվել եմ պաշտպանել չցանկանալով թարգմանել ռուսերեն: Նունը որպես
մենագրություն 2001 թ-ին տպագրել եմ: Ընդհանուր առմամբ տպագրել եմ 37
գիրք...
Յուրա
ջան, խնդիրը բնավ նրանում չէ, որ ինձ ժամ տան /կամ չտան/, ես դրանով չեմ
ապրում /չեմ խելագարվում/... Ցանկացած ժամանակ ես կարող եմ գիտական
աստիճան, անգամ կրկնակի ստանալ... Բայց այդպիսի պահանջ դնողները երբեք այս
երկրի գնդապետ չեն դառնա և այս երկրի 21 պետական ու հասարակական մեդալ
ամենամեծ ցանկության դեպքում էլ՝ չեն կարող ստանալ... Ես իմ ապրած կյանքից
բացարձակ գոհ եմ և հազար անգամ էլ ծնվելու հնարավորության ունենաամ՝ այսպիսի
կյանք եմ երազելու և ապրելու...
Ես
երբեք չեմ սխալվել քո մասին ունեցած իմ կարծիքներում: Դու այն հազվագյուտ
մարդկանցից ես, որ ապրում են` իրենց խղճին հաշվետու լինելով: Ինչ
վերաբերում է քո զինվորական կոչմանը և պարգևներին, ապա դու դրանց արժանացել
ես քո ապրած կյանքով, որ հիացմունքի է արժանի: Մարդ ոչ միայն իր
գործերում, այլև իր մտքերում պիտի մաքուր լինի: Դու, սիրելի բարեկամ,
այդպիսին ես: