Հունիսի 28-ին այս նուն տեղում նամակով դիմել էի Երևանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանին` առաջարկելով վերականգնել այն շենքը, որտեղ ապրել է Մեծ հայը՝ Արամ Մանուկյանը և այդտեղ կանգնեցնել նրա արձանը:
Որպես «ԶՈՐԱՎԱՐ» հիմնադրամի ղեկավար հուլիսի 8-ին նույն առաջարկի առթիվ պարոն Տարոն Մարգարյանին ուղարկել եմ ներքո տեղադրված նամակը:
«Թիվ 001 / 08.07.2014 թ.
ԵՐԵՎԱՆԻ ՔԱՂԱՔԱՊԵՏ
պարոն Տարոն Մարգարյանին
Մեծարգո քաղաքապետ
«ԶՈՐԱՎԱՐ» հիմնադրամի գործունեության հիմնական նպատակներից մեկը հայ ազգի արժանավոր զավակների հիշատակի հարգումն ու նրանց մեր օրերում ապրողներին որպես խորհրդանիշ ներկայացնելն է:
Այս առումով անգնահատելի է Արամ Մանուկյան հայի, կուսակցական, քաղաքական, ռազմական, պետական գործչի կերպարը: Արամ Մանուկյանը 19-րդ դարավերջի և 20-րդ դարի առաջին քսանամյակի հզորագույն հայ գործիչն էր Նիկոլ Դումանից հետո: Նա 1915 թ-ի Վասպուրականի Հանրապետության /Նահանգի/ 100-օրյա ղեկավարն էր, 1917 թ-ից Արևելյան Հայաստանի դիկտատոր-ղեկավարը, 1918 թ-ի մայիսյան հաղթանակների կազմակերպիչը, Հայաստանի Առաջին Հանրապետության հիմնադիր-հայրը և ղեկավարը մինչև նույն թվականի հուլիս ամիսը, մինչև կառավարության վերադարձը Թիֆլիսից Երևան:
Նա, ի վերջո, Հայոց Ոգու կերտիչն է:
Նա և առաջին հերթին Նա՝ Արամ Մանուկյանը, Երևանում պիտի ունենա պետականությանը համազոր արձան և տուն-թանգարան:
Այս հարցով 2014 թ-ի հունիսի 28-ին «Ֆեյսբուքյան» իմ էջից ես Բաց նամակով դիմեցի Ձեզ: Շնորհակալ եմ Ձեզ, որ ընդամենը երկու օր անց՝ հունիսի 30-ին թե իմ էջում, թե առանձին նամակով արձագանքեցիք, գրելով. «Շնորհակալություն առաջարկի համար պարոն Պետրոսյանց, ես հանձնարարել եմ մեր ճարտարապետներին՝ ուսումնասիրելու Ձեր առաջարկը»։
Ես ևս շատ շնորհակալ եմ Ձեզ, պարոն Մարգարյան, այդքան արագ արձագանքի համար և համոզված եմ, որ Ձեր հայրենասիրական վերաբերմունքը մեր պատմության ամենաարժանավոր մարդկանցից Արամ Մանուկյանի հանդեպ՝ նրա հիշատակի վերակերտման ուղղությամբ, Ձեզ մեծագույն պատիվ կբերի:
Ուղարկելով Ձեզ Արամ Մանուկյանի տունը նորոգելու և թանգարան դարձնելու, նրա արձանը կանգնեցնելու սույն առաջարկ-նամակը՝ ակնկալում եմ, որ այն քննարկվի Երևանի ավագանու կողմից և համապատասխան ընթացք տրվի պաշտոնապես: Նաև նշեմ, որ «Ֆեյսբուք»-ում ես ունեմ 5000 ընկեր, որոնցից յուրաքանչյուրը միջին թվաբանականով ունի 2000-ական ընկեր, այսինքն իմ առաջարկը կարդացել է նվազագույնը 1.000.000 մարդ Հայաստանում և Արտերկրում: Իսկ այդ նշանակում է, որ հարցի ուղղությամբ ուղղակի ճանապարհով հարցում-հանրաքվե է անցկացվել:
Ակնկալում եմ, որ Դուք կնպաստեք ավագանու որոշման կայացմանը, ամեն ինչ կանեք, որ Արամ Մանուկյան գործիչն արժանագույն գնահատական ստանա տուն-թանգարանի առկայությամբ, արձանի կանգնեցմամբ և հավուր պատշաճի մշտագո դերակատարություն ունենա այսօրյա հայ սերնդի պետականամետ մտածողության ձևավորման և հայրենասիրական դաստիարակության ուղղությամբ:
Կից ներկայացնում եմ «Ֆեյսբուքյան» նամակ-առաջարկը, դրան տրված որոշ մեկնաբանություններ:
Հարգանքով՝
Տիգրան ՊետրոսՅանց
Հիմնադիր-տնօրեն»:
ՀԳ 1: Չեմ սպասում, որ ակնկալվող որոշումը Երևանի քաղաքապետի արձագանքի նման արագ լինի, բայց երկրորդելով առաջարկս այս պահին հրատարակվող նյութով, ցանկանում եմ ոչ այնքան Երևանի քաղաքապետ պարոն Տարոն Մարգարյանի ուշադրությունը մեկ անգամ ևս հրավիրել այս չափազանց զգայուն խնդրի վրա, որքան ակնկալում եմ, որ այդ հարցով զբաղվեն առաջ
... Читать дальше »
ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ Հուլիսի 16-ին, չորեքշաբթի օրը, Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի գիտական գրադարանի «Չորեքշաբթի» գրական ակումբն անցկացրեց իր հերթական հանդիպումը:
Տիգրան ՊետրոսՅանցը նշեց, որ ամառային արձակուրդների հետ կապված ակումբի անդամ ուսանողները հիմնականում արձակուրդում, ճամբարներում են և դրանով է պայմանավորվում մասնակիցների քիչ լինելը:
Մինչև ստեղծագործական քննարկումը խոսք ծավալվեց արդի հայ գրականության, ժամանակակից բանաստեղծների ու նրանց ստեղծագործությունների մասին:
Իրենց նոր ստեղծագործությունները կարդացին Արփի Գևորգյանը, Գայանե Ղազարյանը, Քնարիկ Հովհաննիսյանը, Հրաչյան /Ժորա Հակոբյան/, Տիգրան ՊետրոսՅանցը: Բոլոր ստեղծագործությունների շուրջ քննարկումնոր ծավալվեցին:
Ակումբի մասնակիցներին հյուրաբար հանդիպեց բանասիրական գիտությունների դոկտոր-պրոֆեսոր, Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի հայոց լեզվի և նրա դասավանդման մեթոդիկայի ամբիոնի պրոֆեսոր-խորհրդական Ներսես Մկրտչյանը: Նա խոսեց իր ստեղծագործությունների, որոշ հոդվածների մասին:
Տիգրան ՊետրոսՅանցն արվեստագիտական հերթական գիրքը նվիրեց Հրաչյային:
ԵՎ «ԱՌԱՋԻՆ» ԸՆՏԱՆԵԿԱՆ ԶՈՒՅԳԸ Հուլիսի 9-ին, չորեքշաբթի օրը, Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի գիտական գրադարանի «Չորեքշաբթի» գրական ակումբն անցկացրեց իր հերթական հանդիպումը:
Տիգրան ՊետրոսՅանցն ակումբի անդամներին ներկայացրեց ակումբի նորեկ, Վալերի Բրյուսովի անվան օտար լեզուների պետական համալսարանի բակալավրական ծրագրի շրջանավարտ Տիգրանուհի Սահակյանին /վերջինս մագիստրոսական կրթություն ուզում է ստանալ Մանկավարժականում/:
Ակումբի անդամներ Հրաչյան /Ժորա Հակոբյան/, Անի Խալաթյանը, Քնարիկ Հովհաննիսյանը, Գայանե Ղազարյանը, Սուսաննա Մինասյանը, Արփինե Գևորգյանը, Իշխան Բադալյանը կարդացին իրենց նոր ստեղծագործությունները: Ծավալվեց քննակում, որին ակտիվ մասնակցություն ունեցան ակումբի բոլոր անդամները:
Տիգրան ՊետրոսՅանցն նշեց, որ ակումբի գործելու ընթացքին համահունչ, օրեր առաջ ՀՊՄՀ հեռակա բաժնի շրջանավարտ Հայազնուհին /Մարիամ Փիլաֆյան/ աղջիկ է ունեցել, որը նրա վեցերորդ և ակումբի առաջին երեխան է: Նա առողջություն մաղթեց մորը և դստերը:
Տիգրան ՊետրոսՅանցն իր հատուկ խոսքում նշեց, որ մի շատ կարևոր խնդիր ևս լավ տրամադրութփյան առիթ է դարձել. ակումբի կտուրի տակ, ակումբի անդամներ Գուրգեն Աշոտ Հարությունյանը /Մոսկվայի իրավաբանական համալսարանի Երևանի մասնաճյուղի բակալավրևական ծրագրի գերազանցիկ շրջանավարտ/ և Լիլիթ Ավագյանը /ՀՊՄՀ գեղարվեստական դաստիարակության ֆակուլտետի ուսանողուհի/ երկու օր առաջ նշանադրություն են իրականացրել: Նա ջերմորեն շնորհավորեց Գուրգենին և Լիլիթին ու անսահման երջանկություն մաղթեց: Շնորհակալության խոսք ասացին Գուրգենը և Լիլիթը: Վերջինս նշեց, որ ակումբի ստեղծումը և այդտեղ իր և Գուրգենի ընդգրկումն այս մեծ երջանկության առիթն է ու շնորհակալություն հայտնեց Տիգրան ՊետրոսՅանցին: Ակումբի բոլոր անդամները բաժակ բարձրացրեցին ի պատիվ Գուրգենի ու Լիլիթի և երջանկություն մաղթեցին նրանց:
ԻՄ 5000-ՐԴ ԸՆԿԵՐԸ
ԻՐԻՆԱ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆՆ Է Իմ ընկերների թիվը հատեց 5000-ի սահմանը:
5000-րդ ընկեր դարձավ ՀՊՄՀ շրջանավարտ Իրինա Գրիգորյանը:
Շնորհավորում եմ:
Նա 50-րդ է, որ ստանալու է իմ ՛՛1000 հայազգի գեներալներ, ծովակալներ՛՛ գիրքը:
ՇՆՈՐՀԱՎՈՐՈՒՄ ԵՄ Այսօր ՀՀ պաշտպանության նախարար, Արցախի հերոս Սեյրան Օհանյանի ծննդյան օրն է:
Շնորհավորում եմ:
Տիգրան ՊետրոսՅանց
«ԶՈՐԱՎԱՐ» հիմնադրամի հիմնադիր-տնօրեն
ՀԳ. Ներկայացնում եմ Սեյրան Օհանյանի հայերեն և անգլերեն կենսագրությունները իմ «1000 հայազգի գեներալներ, ծովակալներ» գրքերից:
ՕՀԱՆՅԱՆ ՍԵՅՐԱՆ ՄՈՒՇԵՂԻ
ՀՀ բանակի գեներալ-գնդապետ (25.05.2007 թ.)
ՀՀ պաշտպանության նախարար (2008 թ -)
Սեյրան Մուշեղի Օհանյանը (ծն. 01,07,1962թ., Արցախ, ք. Շուշի) ԼՂՀ և ՀՀ պետական ու ռազմական գործիչ է, Արցախի հերոս (02.09.1999թ.): 1983 թ. ավարտել է Բաքվի համազորային հրամանատարական ռազմական ուսումնարանը: 1979-1992 թթ-ին ծառայել է ԽՍՀՄ զինված ուժերում: 1983-1988 թթ-ին եղել է Գերմանիայում տեղակայված խորհրդային զորախմբի զորամասերից մեկի մոտոհրաձգային դասակի, ապա՝ վաշտի հրամանատար, 1988-1992 թթ-ին՝ Ստեփանակերտում տեղակայված 23-րդ դիվիզիայի 366-րդ մոտոհրաձգային գնդի վաշտի, գումարտակի հրամանատար: 1992 թ-ի մարտ-դեկտեմբեր ամիսներին եղել է Ստեփանակրետում կազմավորված Հայկական առանձին գնդի հրամանատար, 1992-1993 թթ-ին՝ ԼՂՀ պաշտպանության բանակի հրամանատարի առաջին տեղակալ, 1993-1994 թթ-ին՝ ԼՂՀ պաշտպանության բանակի շտաբի պետ, 1994-1998 թթ-ին՝ ԼՂՀ պաշտպանության բանակի հրամանատարի առաջին տեղակալ, 1998-1999 թթ-ին՝ զորամիավորման հրամանատար: 1999 թ-ի օգոստոսի 2-ին նշանակվել է ԼՂՀ պաշտպանության նախարար, 2000 թ-ի հունվարի 17-ին՝ ԼՂՀ պաշտպանության բանակի հրամանատար: 2007 թ-ի մայսիս 6-ին նշանակվել է ՀՀ զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ - ՀՀ պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ: 2008 ապրիլի 14-ին նշանակվել է ՀՀ պաշտպանության նախարար: 1995 թ-ի մայիսի 5-ին արժանացել է ԼՂՀ բանակի գեներալ-մայորի, 2000 թ-ի մարտի 14-ին՝ ԼՂՀ բանակի գեներալ-լեյտենանտի զինվորական աստիճանի: Մասնակցել է Արցախի ազատագրության համար մղված բոլոր մարտերին: Հայրենի հողի համար մարտերից մեկում կորցրել է ոտքը:
Պարգևատրվել է ՀՀ Տիգրան Մեծ (20.09.2003 թ.), ՀՀ Մարտական խաչ 1-ին (20.09.1996 թ.), ԼՂՀ Մարտական խաչ 1-ին (08,05,1996 թ.), աստիճանի, ԼՂՀ Ոսկե արծիվ (02.09.1999 թ.) շքանշաններով, ՀՀ «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար», 1-ին աստիճանի (18,09,2006), ՀՀ ՊՆ «Մարշալ Բաղրամյան», «Անբասիր ծառայության համար» 1-ին աստիճանի, ԼՂՀ «Շուշիի ազատագրման համար», «Մայրական երախտագիտություն» մեդալներով, ՀՀ ՊՆ «Զինանշան» հուշամեդալով, Հայ Առաքելական եկեղեցու «Սուրբ Ներսես Շնորհալի» պատվո բարձր շքանշանով (2008թ.), ՌԴ ԱԳՆ առընթեր արատասահմանյան երկրների հետ միջազգային համագործակցության ռուսաստանյան ընկերության «Վալերի Բրյուսով» մեդալով (2008թ.): 2007թ-ի մայսիս 9-ին Ստեփանակերտում ընդունել է ԼՂՀ բանակի զորահանդեսը:
Աղբյուր՝ «1000 հայազգի գեներալներ, ծովակալներ», Ե., 2009 թ., էջ 162-163:
OHANYAN SEIRAN
Colonel-General of RA Army (05/25/2007)
RA Minister of Defense (2008- )
Seiran Musheghi Ohanyan (born in 07/01/1962, Nagorno-Karabakh, c. Shushi) is a state and military figure of NKR and RA, Hero of Artsakh (09/02/1999). In 1983 he graduated from Baku Pan-Army Command Military College. In 1979-1992 he served in USSR Armed Forces. In 1983-1988 he was the commander of the moto-rifle platoon of one of the units of the Soviet military group located in Germany, then commander of the company, in 1988-1992 the commander of the company of the 366th moto-rifle regiment of the 23rd division, battalion located in Stepanakert. In the months of March-December of 1992 he was the commander of the Armenian separate regiment formed in Stepanakert, in 1992-1993 the first deputy of the commander of NKR Defens
... Читать дальше »
ՆԵՐԿԱՅԱՑՎԵՑԻՆ ԱՆԻ ԿԱՐԵՅԱՆԻ «ՆՈՐԱ» ԵՎ «SED» ՎԻՊԱԿՆԵՐԸ Հունիսի 25-ին, չորեքշաբթի օրը, Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի գիտական գրադարանի «Չորեքշաբթի» գրական ակումբն անցկացրեց իր հերթական հանդիպումը:
Պայմանավորվածության համաձայն ակումբի անդամները ծանոթացան Անիի /Անի Կարեյան/ տպագրության պատրաստված «Արձակ. վիպակներ» գրքում զետեղված «Նորա», «Sed» վիպակներին:
Տիգրան ՊետրոսՅանցը ներկայացեց Անիի տպագրության պատրաստ «Արձակ. վիպակներ» գիրքը, որի մեջ ընդգրկված են հեղինակի «Նորա», «Sed» վիպակները: Նա արժևորեց երիտասարդ հեղինակին ու նրա գործը, ասաց, որ հենց դրանց նոր խոսք լինելու հանգամանքն է իրեն հուշել այդ գործերը խմբագրել և պատրաստել տպագրության:
Իր և իր գործերի մասին խոսեց Անին: Նա պատասխանեց իրեն տրված հարցերին:
Ակումբի անդամ Աննա Վիրաբյանն ասաց. «Նորա» վիպակի հերոսուհին պայքարում է ի վերուստ գրված սցենարի դեմ: Այդ ենթատեքստում նա խուսափեց ծնողների կողմից պարտադրվող իրենց հարուստ ընկերոջ որդու հետ ընկերությունից, բայց նաև խուսափեց սցենարից՝ ամուսնանալ և երջանիկ ապրել սիրած էակի հետ: Բայց, օրինակ, ես մտածում եմ միթե Նորան այդպես էլ չէր ամուսնանալու: Եվ ինքս ինձ պատասխանում եմ, որ անշուշտ կամուսնանար, գուցեև չսիրելով, բայց այդպես ավելի սցենարային կլիներ»: Ի պատասխան հնչեց Անիի ռեպլիկը. «Չեր ամուսնանա, ինքն այդպես է մտածված, խնդիրը կենցաղում սերը չմեռցնելու մասին է: Այս դեպքում Նորան փորձում է պահպանել հենց Սերը»: Անան շարունակեց. «Sed» վիպակն առավել գրավիչ է, թե կառուցվածքի առումով, թե պատկերավորման ձևաչափում: Օրինակ, թե նախորդ, թե հատկապես այս վիպակում կան ամբողջական մտքեր, որ կարելի է առանձնացնել ու դիտարկել որպես նորօրյա աֆորիզմներ»:
Սուսաննա ՄարգարՅանը ևս ջերմ արտահայտվեց Անիի ստեղծագործությունների մասին և ասաց, որ իրեն այնպես է հետաքրքրել Անիի կերպավորման, հերոսների միջոցով իր մոտեցումները որոշարկելու գաղափարը, որ մի շնչով է կարդացել երկու գործն էլ ու անգամ ամբողջական մտքեր է դուրս գրել դրանցից, քանի որ դրանք ուղղակի երբեմն ուղղակի համընկել են իր հոգեկան կերտվածքի հետ:
Սերինե Հովհաննիսյանը խոսեց Անիի պատկերավորման հնարքների մասին ու ներկայացրեց վիպակներից իր դուրս գրած մտքերը, որոնք ամբողջական պատկերացում են տալիս Անիի գործերի մասին:
Վահե Խալաֆյանը խոսեց Անիի վիպակների հոգեկան ելակետերի մասին և խորհուրդ տվեց հեղինակին, որ մտածի վիպակների շարունակության մասին՝ ամբողջացնելով կերպարները կամ այդպես գտնել իր իսկ առաջ քաշած հարցերի պատասխանները:
«Նորա» վիպակի մասին խոսեց Նվարդ Մելիքյանը: Նա արժևորեց վիպակը, ասաց, որ գոնե մինչ օրս հայ գրականության մեջ նման գործ չի կարդացել, իսկ միշտ էլ այսպիսի նորը կարող է լուրջ քննադատության թիրախ դառնալ:
Ավելի շատ Անիի, քան նրա գրքերի մասին էր Նանա Մկրտչյանի, Արմենուհի Սումբուլյանի, Քնարիկ Հովհաննիսյանի, Իշխան Բադալյանի խոսքը:
Հնչած կարծիքներին անդրադարձավ Տիգրան ՊետրոսՅանցը, նա, որպես գրքի խմբագիր, տվեց հնչած հարցերի պատասխանները նշելով, որ այդ հարցերի վերաբերյալ քննարկումներ են եղել հեղինակի՝ Անիի հետ և որ ինքը կարողացել է ընկալել Անիին ու նպաստելու է, որ գիրքը տպագրվի:
Անին շնորհակալություն հայտնեց ակումբի անդամներին իր աշխատանքները կարդալու և մեկնաբանելու համար:
Ապարանի հերոսամարտը հայ ազգի մղած եզակի կռիվներից է։ Այստեղ հիմնական կռվող ուժը ճակատամարտի առաջին օրվանից մինչեւ հաղթական ավարտը ապարանցի աշխարհազորայիններն էին։ Այդ նրանք են հավաքական որոշում կայացրել՝ փակել թուրքի ճանապարհը եւ պահպանել սեփական ընտանիքների պատիվն ու արժանապատվությունը։ Ապարանի հերոսամարտը սկսվել է 1918 թվականի մայիսի 22—ի կեսօրին, երբ Էսադ փաշայի դիվիզիան եւ Քյազիմ փաշայի երկու գնդերը (ավելի քան 10000 զինվոր ու թալանի պատրաստ 3000—ից ավելի դրսեկ, տեղացի թուրք ու քուրդ ելուզակ) մտել են Ապարանի գավառի սահմանը։ Հետախուզական առաջապահ գումարտակը ուշ երեկոյան հասել է Միրաքի կամրջի դիմաց, եւ թնդացել է նրանց վրա արձակված ապարանցի աշխարհազորայինների հրացանազարկը։
Սակայն ճակատամարտը սկսվել էր ավելի վաղ, երբ մայիսի 15—ին թուրքերը մտել էին Ալեքսանդրապոլ /այժմ` Գյումրի/ եւ Արագած սարի հարավակողմով ու հյուսիսակողմով շարժվել դեպի Հայաստանի սիրտը՝ Երեւան։ Հայաստանը պիտի պաշտպանվեր, պիտի կանգնեցվեին թուրքական հորդաները, բայց հարցն այն էր, թե որտե՞ղ։ Որոշվել է, որ հարավակողմից արշավող թուրքերի ճանապարհը պիտի փակվի Էջմիածնի մատույցներում՝ Սարդարապատում, իսկ հյուսիսակողմից արշավողների ճանապարհը փակվի... Արարատյան դաշտի մատույցներում։
Հյուսիսակողմով արշավող թուրքերն անարգել մտել են Սպիտակ, գրավել շրջակա գյուղերը եւ ընթացքից շրջվել դեպի Ապարանի ճանապարհը։ Համընդհանուր խուճապ է սկսվել։ Սկսել են տեղահանվել նաեւ Ապարանի սահմանային գյուղերը։ Հյուսիսակողմից արշավող թուրքերի ճանապարհը հնարավոր էր փակել Աշտարակի մոտ, Եղվարդում, Երեւանի սահմանագլխին։ Բայց Ապարանում թուրքերի առաջն առնելու մասին որեւէ պլան նախապես չէր կազմվել։ Եվ այդ ճակատագրական պահին, երբ թվում էր, որ այլեւս ոչ մի ուժ չէր կարող Ապարանի գավառամասում փակել թուրքերի ճանապարհը, Ազգային խորհրդի նախագահ Արամ Մանուկյանի հրամանով Ապարանի գավառապետ Սեդրակ Ջալալյանը եւ Ապարանի գավառի Արագյուղ գյուղի բնակիչ, Երեւանի ոստիկանության աշխատակից Արսեն Տեր—Պողոսյանը սկսել են ծանոթանալ իրավիճակին։ Նրանք հանդիպել են Տեր-Հովհաննես Տեր—Մինասյանի հետ։ Իրավիճակի վերլուծությունից ծնվել է ինքնապաշտպանության վճիռը. կանգնել թշնամու դեմ, չգաղթել եւ չհանձնվել նրա ողորմածությանը։ Ինքնապաշտպանության հրամանատարությունն իրենց վրա են վերցրել Սեդրակ Ջալալյանն ու Արսեն Տեր—Պողոսյանը, ստեղծվել է պաշտպանության խորհուրդ Տեր-Հովհաննես Տեր—Մինասյանի նախագահությամբ։
Սեդրակ Ջալալյանի անձնական պաշտպանության ձիավորները հրաման են ստացել փակել նահանջի ճանապարհը եւ զենք կրելու ընդունակ բոլոր տղամարդկանց վերադարձնել Ապարան գյուղ։
Մայիսի 17—ին գավառում հայտարարվել է պատերազմական իրավիճակ։ Անընդհատ զարկել են եկեղեցիների զանգերը։ Գյուղերի տանուտերերը, քահանաները մարտի ընդունակ տասնութ տարեկանից բարձր բոլոր տղամարդկանց զինել եւ ուղարկել են պաշտպանության խորհրդի տրամադրության տակ։ Սեդրակ Ջալալյանն ու Արսեն Տեր—Պողոսյանը ուսումնասիրելով տեղանքը՝ որոշել են պաշտպանության առաջին գիծը հաստատել Նիգավան—Միրաք գյուղերի միջեւ ձգվող բարձունքներում։ Նորակազմ զորաջոկատներն էլ ուղարկվել են հենց այդ գիծը։
Մայիսի 20—ին այդ գծի վրա արդեն եղել է շուրջ 1500 աշխարհազորային։ Գավառում իրավիճակը կայունացել է, Ապարան գյուղից արեւելք գտնվող գյուղերի տեղահանությունը կանգնեցվել։
Հերոսամարտն ըստ օրերի
Մայիսի 22, կեսօր։ Պաշտպանության առաջին, ինչպես նաեւ ուղղակի Ապարան գյուղի մոտ ձեւավորված երկրորդ գծում աշխարհազորայինների թիվը հասել է 3500—ի։ Փաստորեն, Ապարանի գրեթե ամեն գյուղ մոտ հարյուր տղամարդ էր ուղարկել ճակատ։ Ճիշտ է, ժամանակակից զենք բոլորը չէ, որ ունեին, զինամթերքը սակավ
... Читать дальше »
ՀՅՈՒՐԸ ԱՐՍԵՆ ՀԱՄԲԱՐՅԱՆՆ ԷՐ Հունիսի 18-ին, չորեքշաբթի օրը, Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի գիտական գրադարանի «Չորեքշաբթի» գրական ակումբն անցկացրեց իր հերթական հանդիպումը:
Օրվա հյուրն էր գրող, արվեստաբան, երգիչ, հեղինակային երգերի կատարող Արսեն Համբարյանը:
Տիգրան ՊետրոսՅանցն իր խոսքում նշեց, որ Արսեն Համբարյանի հետ համագործակցում է 2006 թվականից: Նա այն հայ մտավորականներից է, որ իր դիրքորոշմամբ, ազգային դիմագծով, հասարակական հարթակում ունեցած ներկայությամբ ու դերակատարմամբ կատարյալ ազգային մտավորականի կերպար է: Թեև ստացել է տեխնիկական կրթություն, ավարտել է պետական ճարտարագիտական համալսարանի ռոբոտատեխնիկական բաժինը, բայց Վաղ միջնադարի, Վերածննդի ժամանակների գործիչների նման բազմազբաղ է ու տեխնոկրատ լինելուն զուգահեռ հետաքրքիր գրող է, բանաստեղծ, արվեստաբան, երգիչ, երգահան, հեղինակային երգերի կատարող, ազգաբան: Եվ, որ ամենակարևորն է, միշտ այնտեղ է, որտեղ ազգային խնդիրներ են արծարծվում ու լուծում փնտրում: Բազմազբաղության ծիրում ժամանակ է գտնում լինելու Մշակույթի հայկական ֆոնդի ամենագործուն անդամներից, ամենամյա այցով Պատմական Հայաստանի վերակերտող-վերաներկայացնողներից մեկը: Նա նաև լավ հայր է: Եվ օգտվելով առիթից ջերմորեն շնորհավորեց հանդիպման մասնակից Արսեն Համբարյանի դստերը՝ Լուսինեին, որ գերազանցությամբ ավարտել է Երևանի պետական համալսարանը և հաջողությամբ ընդունվել ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիայի ասպիրանտուրան:
Արսեն Համբարյանը խոսեց իր անցած ճանապարհի, գրելու պահանջի, երգելու, երգ ստեղծելու առանձնահատկության, իր կյանքում դրանց ուղղակի անհրաժեշտության մասին:
Խոսքին զուգահեռ Արսեն Համբարյանը կատարեց իր հին և նոր երգերից մի քանիսը, իսկ դուստրը՝ Լուսինեն, կարդաց նրա բանաստեղծություններից:
Հանդիպման մասնակից Շուշան Հակոբյանը «Ֆեյսբուքյան» իր էջում գրել է. «Ներկա գտնվեցի ՀՊՄՀ գիտական գրադարանի "Չորեքշաբթի" գրական ակումբի հերթական հանդիպմանը, որը հյուրընկալել էր գրող, արվեստաբան, երգիչ, հեղինակային երգերի կատարող Արսեն Համբարյանին:
Հանդիպման ժամանակ քննարկվեց հայ խոսքի ու երգի ճշմարիտ արվեստը, դրանց ակունքները, հեղինակի նորաստեղծ հեքիաթաշարը, ինչպես նաև նրա ստեղծագործություններում տեղ գտած խորիմաստ առակները, որոնք ըստ հեղինակի կանխատեսելի են անակնկալ դժվարություններով լի կյանքի վաղվա օրվա համար: Անչափ գեղեցիկ էին հանդիպման ժամանակ հնչած կատարումները գրված Մովսես Խորենացու, Պարույր Սևակի, Արևշատ Ավագյանի և այլոց ստեղծագործությունների հիման վրա, որոնց երաժշտական կյանք է տվել հենց ինքը՝ Արսեն Համբարյանը»:
Ակումբի անդամ Գայանե Ղազարյանն իր «Ֆեյսբուքյան» էջում գրել է. «Պարոն Արևշատ Ավագյանը իր հրաշք նկարներից մեկը ստեղծեց «Չորեքշաբթի» գրական ակումբում, հենց հանդիպման ժամանակ,նա նկարում էր գրիչով՝ ստվարաթղթի վրա, նկարը կոչեց «Մտապատկեր»: Ես հպարտ եմ, որ այդ պահին նրա կողքը նստած էի և հետևում էի նկարի ստեղծման ողջ ընթացքին: Նկարի գրումը ավարտվեց Արսեն Համբարյանի «Վահագն» երգի կատարման Ժամանակ»:
Բանաստեղծ, նկարիչ, Մշակույթի հայկական ֆոնդի նախագահ Արևշատ Ավագյանն այսպես բնութագրեց Արսեն Համբարյանին. «Չճանաչել Արսեն Համբարյանի գործերը, կնշանակի արդի հայ գրականության մեջ մի շատ կարևոր էջ թողնել դատարկ»:
Արսեն Համբարյանի մասին ջերմ խոսքեր ասացին գրական ակումբի անդամներ Սերինե Հովհաննիսյանը, Հրաչյան /Ժորա Հակոբյան/: Նրանք կարդացին գրողի առակների գրքից իրենց առանձնացրած առակները:
Հանդիպման մասնակից գրական ակումբի անդամներին շնորհակալության խոսք ուղղելով հանդիպման համար ... Читать дальше »
