17 Марта 2013 - Նորություններ

ԻՄ ԱՄԵՆԱՍԻՐԵԼԻ ՀԱՅԻ, ԲԱՆԱՍՏԵՂԾԻ,
ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑԻ ՀԻՇԱՏԱԿԻՆ

Իմ սերնդակիցների նման ես էլ Հայոց բանաստեղծության աշխարհ եմ մտել նաև անզուգական հանճարի՝ Եղիշե Չարենցի բանաստեղծությամբ ու ստեղծագործությամբ: Դպրոցական տարիներին գերվել եմ ՛՛Խմբապետ Շավաշ՛՛, ՛՛Երկիր Նաիրի՛՛, ՛՛Կոմիտաս՛՛ պոեմներով ու դարերի համար ստեղծված ՛՛Ես իմ անուշ Հայաստանի՛՛ բանաստեղծությամբ: Ինչպես տեսնում եք նաև այն ժամանակ ինձ բացարձակ հոգեհարազատ չեն եղել նրա լենինիանային վերաբերող գործերը, որոնք ՛՛խաբված՛՛ մտավորականի գործեր էին: Տարիները պտտվեցին: Ինձ համար Չարենցը մնում էր այդ նույն գործերի հեղինակը: Հենց այդ տարիների մեջ էլ տպագրվեց Չարենցի անտիպների մի ժողովածու: Ու այդտեղ կարդացի ՛՛Նավզիկե՛՛ պոեմը: Ով ինչ միտք ուզում է թող վերագրի այդ գործին: Սակայն ինձ համար այդ գործը խաբված ու մարդակերների ջրաղացին ջուր դարձած, բայց կայանքի ու փորձության տարիներին իրականությունը հայտնագործած մեծ ստեղծագործողի, մեծ մտավորականի ողբերգական խոստովանությունն է: Մարդը խաբվել է տևական մի ժամանակ ու բացարձակ այլաբանորեն խոստովանել է, որ այն երազային իրականությունը, որի համար ոտքի էին ելել խելագարված ամբոխները՝ եղել է կեղծիք: Եղել է կեղծիք, կեղծիք, կեղծիք: Եվ Չարենց բանաստեղծի այդ գործը դարձավ իմ կյանքի լավագույն հայտնաբերումը, որ բացեց իմ աչքերը Չարենց հայի նկատմամբ, բացահայտեց իմ ՆՈՐ ՉԱՐԵՆՑԻՆ:
Այստեղ տեղադրում եմ ՛՛Նավզիկե՛՛ պոեմը: Հիմա մի անգամ էլ կարդացեք: Կարդացեք ու համոզվեք, թե որքան ճշմարիտ էր Չարենցը 1936 թվականի արդեն իր համար ողբերգական իրականությունում:
Այս տողերը գրվում են Մեծ Հանճարի ծննդյան օրվա առթիվ:
Սա էլ իմ խոստովանությունն է ամենասիրելի Հայի, Բանաստեղծի, Եղիշե Չարենցի հիշատակին:

Տիգրան ՊետրոսՅանց
13.03.2013

ՆԱՎԶԻԿԵ
I
Նայադների՛ նման, նայադների՛ նման
Կարոտներիս ձայնով կանչում է ինձ,
Խոստանալով սիրո անհատնելի հմայք
Եվ թողնելով մորմոք և կորստի կսկիծ...
Մանկությունից անդարձ՝ իմ օրերում անցած,
Տարիներիս կարմիր ավազի մեջ —
Ինձ թվացել է միշտ, որ կարոտիս կառչած
Ինձ սպասում է իմ Նավզիկեն...
Նախ կարոտի նման դեռ անծանոթ կյանքի,
Բիլ ծովերում նավող նավակի մեջ՝
Իբրև ցնորք գայթող, կամ երազանք անգին —
Հեռուներից կանչեց իմ Նավզիկեն:
Եվ օրերում ապա, տարիներում անդարձ,
Վայրկյաններիս կարմիր ավազի մե՜ջ —
Երազեցի ընդմիշտ, թե կարոտիս կառչած՝
Ինձ սպասում է իմ Նավզիկեն...
Մերթ աղջըկա նման, մերթ մանկական տեսքով,
Մերթ որպես կին տեսած երազի մեջ, —
Մերթ իբրև կույս անեղծ, մերթ մի Մանոն Լեսկո —
Պատկերացել է ինձ — իմ Նավզիկեն:
Մերթ սպիտակ, որպես մարմարոնյա արձան,
Մերթ միկենյան կավե մի վազի պես, —
Մերթ եբենյա մարմնով եգիպտուհի դարձած՝
Հմայել է հեռվից իմ Նավզիկեն: —
Մերթ կոնքերով ողորկ, որպես ձուլած արծաթ,
Մերթ՝ որպես էգ մի օձ երազի քեզ ՝
Մերկ, աչքերով կանաչ, մի կին դարձած —
Անեղծ մի կույս կարծած իմ Նավզիկեն:
Մերթ շորերով շրշուն, մերթ ծածկոցով ծածան,
Մերթ՝ լուսնային շղարշ հ ... Читать дальше »

Просмотров: 716 | Добавил: tigranhayazn | Дата: 17.03.2013 | Комментарии (0)