Քիչ
առաջ ընկերության առաջարկն ընդունեց ու ՛՛Ֆեյսբուքում՛՛ իմ 3400-րդ ընկերը
դարձավ ՛՛Իրավունք՛՛ թերթի խմբագիր, իրական կյանքում իմ հին ընկեր
Հովհաննես Գալաջյանը: Շնորհավորում եմ Հովհաննեսին, քանզի ընկերության նորացման հետ նա արժանացավ /ինչպես իր 33 նախորդները/ իմ ՛՛1000 հայազգի գեներալներ, ծովակալներ՛՛ գրքին: Հովհաննես ջան, երբ անցնես Մանկավարժական համալսարանի կողքով, մտիր մի քանի րոպեով և քեզ հետ տար իմ, բայց արդեն քո գիրքը:
Հարգանքով Տիգրան ՊետրոսՅանց 28.02.2014 թ. Իմ հեռախոսահամարը՝ 055.260351:
ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՈՂ ՈՒՍԱՆՈՂՆԵՐԻ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄԸ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒՀԻ ՄԱՐԻՆԵ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆԻ ՀԵՏ
Մարտի 1-ին Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական
համալսարանի գիտական գրադարանի ՛՛Չորեքշաբթի՛՛ գրական ակումբն անցկացրեց իր
հերթական հանդիպումը:
Տիգրան ՊետրոսՅանցը ներկայացրեց
ակումբի նոր անդամներին՝ ՀՊՄՀ ուսանողներ Թագուհի Պետրոսյանին /կենսաբան,
4-րդ կուրս/, Լուսինե Մելիքյանին /զինվորական հոգեբան, 2-րդ կուրս/, Միշա
Թադևոսյանին /հոգեբան, 1-ին կուրս/:
Տիգրան ՊետրոսՅանցը ներկայացրեց օրվա հյուրին՝ բանաստեղծուհի Մարինե Հայրապետյանին, նշեց, որ նա ևս Մանկավարժականի շրջանավարտ է:
Մարինե Հայրապետյանը խոսեց իր ստեղծագործական աշխատանքի մասին և հանդիպման
քսանից ավելի մասնակիցներին նվիրեց 2013 թ-ին հրատարակած ՛՛Արևը կապույտի
մեջ՛՛ բանաստեղծությունների անդրանիկ գիրքը՝ հեղինակային ստորագրությամբ:
Նոր ստեղծագործություններ ներկայացրեցին Հրաչյան /Ժորա Հակոբյան/,
Արմենուհի Սումբուլյանը, Վարսինե Հայրապետյանը, Արարատ Խաչատրյանը, Միշա
Թադևոսյանը, Թագուհի Պետրոսյանը, Իշխան Բադալյանը: Տիգրան ՊետրոսՅանցը
կարդաց Վարսինե Հայրապետյանի ՛՛Արցախ՛՛ բանաստեղծությունը:
Գրական
լուսանցք բաժնում Տաթև Պիչոյանը Հրաչյայի ձայնակցությամբ կատարեց
՛՛Զինվորի երգը՛՛, Հրաչյան կատարեց Ալեքսեյ Հեքիմյանի ՛՛Այգեպան՛՛ երգը,
Անի Մարգարյանը իր ՛՛Ձոն հայոց բանակին՛՛ երգը, որի կատարումն ուղեկցվեց
նաև պարով:
Փետրվարի
22-ին Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական
համալսարանի գիտական գրադարանի ՛՛Չորեքշաբթի՛՛ գրական ակումբն անցկացրեց իր
հերթական հանդիպումը:
Տիգրան ՊետրոսՅանցը ներկայացրեց ակուբի նոր անդամներին՝ Երևանի պետական համալսարանի 4-րդ կուրսի ուսանողուհի Անի Կարեյանին և ՀՀ ոստիկանության ակադեմիայի 3-րդ կուրսի ուսանողուհի Նաիրա Շահինյանին:
Տիգրան ՊետրոսՅանցը
խոսեց գեղանկարիչ Վահան Ղարիբյանի արվեստանոց կատարած այցելության մասին:
Էկրանին ցուցադրվեցին գեղանկարչի մի շարք նկարներ, որոնց մասին տրվեցին
պատմական հանգամանալից բացատրություններ:
Նոր ստեղծագործություններ ներկայացրեցին Տիգրանուհի Արշակյանը, Գոռ Բակումյանը, Անի Մարգարյանը, Մելինե Սիմոնյանը, Նանա Մկրտչյանը, Մարգարիտա Պետրոսյանը, Իշխան Բադալյանը:
Գրական լուսանցք բաժնում Նաիրա Շահինյանը, Արարատ Խաչատրյանը կարդացին Համո Սահյանի բանաստեղծություններից, Գոռ Բակումյանը ներկայացրեց տեղում կատարած Մարիամի, Տիգրանուհու, Սերինեի, Տաթևի, Նանայի, Նաիրայի, Անիի դիմանկարները: Անի Մարգարյանը քրոջ՝ Տիգրանուհու մասնակցությամբ կատարեց իր երգերից մեկը և Մուրադ Մշեցու ՛՛Արծիվ սլացիր՛՛ երգը, որոնց կատարումն ուղեկցվեց նաև պարով:
Խաչատուր Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի
գիտական գրադարանում շարունակական աշխատանք է տարվում հայրենասիրական
դաստիարակության ուղղությամբ: Ներկայացվում են հայ ժողովրդի կյանքում դարակազմիկ անձերի կենսագրությունները, պրոպագանդվում են նրանց նվիրված գրքերը: Հերթական ցուցադրությունը նվիրված է ֆիդայական շարժման վերջին առաջնորդ Անդրանիկ Զորավարին:
՛՛Անդրանիկ Զորավար. 25.02.1865՛՛ ցուցահանդեսում ներկայացված են Հրաչիկ
Սիմոնյանի ՛՛Անդրանիկի ժամանակը՛՛ երկհատորյակը, Համբարձում Կարապետյանի
՛՛Անդրանիկ՛՛ եռահատորյակը, Ծատուր Աղայանի ՛՛Անդրանիկը և իր ժամանակը՛՛
/ռուսերեն/, Գեղամ Ղարիբջանյանի ՛՛Ժողովրդական հերոս Անդրանիկ՛՛ /ռուսերեն/
և այլ մենագրություններ: Ներկայացված են Հայաստանի Հանրագիտարանի 13, 4, 2
հատորանոց հրատարակությունների, Տիգրան ՊետրոսՅանցի ՛՛1000 հայազգի
գեներալներ, ծովակալներ՛՛, ՛՛200 հայ զորավարներ՛՛ հանրագիտարանների
Անդրանիկ Օզանյանին նվիրված հոդվածները: Ցուցադրության են դրված Անդրանիկ
Զորավարի ՛՛Մարտական հրահանգներ՛՛, ՛՛Առաքելոց վանքի կռիվը՛՛ գրքերը:
Ցուցահանդեսի կարևորագույն տարրերից են 1916 թ-ի փետրվարի 26-ին Թիֆլիսից
Անդրանիկ Զորավարին գրված ՀՅԴ կուսակցության հայտնի գործիչ Խաչատուր
Կարճիկյանի նամակի բնագիրը, հայ մեծագույն հայրենասեր-բանաստեղծ Հովհաննես
Շիրազի 1962 թ-ին գրած ՛՛Ելավ Անդրանիկ...՛՛ բառերով սկսվող և 1963 թ-ին
գրած ՛՛Անդրանիկի սուրը՛՛ բանաստեղծությունների բնագրերը, 1962 թ-ին
Անդրանիկի մասին հայ մեծագույն գեղանկարիչ Մարտիրոս Սարյանի կարծիքի
բնագիրը /պատկանում են Տիգրան ՊետրոսՅանցին/:
Աննա ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ ՀՊՄՀ գիտական գրադարանի ավագ գրադարանավար
ՀԳ. Մի փոքրիկ հուշ հայ ազգի երկու մեծերի մասին: Ամենայն Հայոց բանաստեղծ
Հովհաննես Թ
... Читать дальше »
Այսօր քո ծննդյան օրն է, իմ սիրելի Հայ, իմ ազգային պարծանք Հովհաննես Թումանյան: Ոչ ոք քեզ այնպես չի գնահատել, ինչպես գնահատել ես դու /ներիր, որ քեզ հետ դու-ով եմ խոսում, այդ նաև նրանից է, որ ես քո մի պտղունց մասն եմ ինձ զգում/:
1916 թվական: Վաղարշապատ: Մայր Աթոռի բակ: Գաղթականներ: Սոված, հիվանդ,
կմախքացած հայրենակիցներ: Եվ սկսվում է անձրև, որ շուտով վերածվում է
տեղատարափի: Մարդիկ պատսպարվում են ով որտեղ կարողանում է, բայց ավելի
շատերը մնում են անձրևի տակ: Հովհաննես Թումանյանը թրջվող գաղթականների առաջ բացում է նոր Վեհարանի դռները, որ մինչ այդ փակ էին:
Վեհափառը՝ Գևորգ Ե-ն երեկոյան իր մոտ է հրավիրում բանաստեղծին,
հանդիմանում կատարվածի համար և պահանջում, որ նա այլևս նույն կերպ չվարվի:
Բանաստեղծը հակադարձում է Վեհափառին և ասում, որ նույնպիսի պահի ինքը նույն
կերպ կվարվի: Զայրացած կաթողիկոսն ասում է. ՛՛Քեզ հետ խոսում է
Ամենայն Հայոց կաթողիկոսը՛՛: Եվ հնչում է Հովհաննես Թումանյանի հայտնի
պատասխանը. ՛՛Քեզ հետ խոսում է Ամենայն Հայոց բանաստեղծը՛՛:
Վահե ջան Դու գլխիվայր, պարզունակ եղանակով
օգտագործել ես իմ ''Ապարանի հերոսամարտը'' գրքույկի նյութը: Մինչ իմ
գրքույկը բեր մեկ այլ հեղինակի գրվածք, որտեղ ինչ-որ համազոր տեքստի
կհանդիպես: Այն ''միտումնավոր'' սխալներն էլ, որ արել եմ` ուղղակի կրկնել
ես /ասեմ, որ դրանք հեղինակային ականներ են/: Եվ ամենակարևորը` Ապարանի
ճակատում մայիսի 17-ից գործել է ռազմական դրության վիճակը, տարածաշրջանը
պատրաստվել է ինքնապաշտպանության Արամ Մանուկյանի հեռատես հորդոր-հրամանով,
իսկ Դրաստամատ Կանայանը Ապարանի նոր ձևավորված ճակատի հրամանատար է
նշանակվել մայիսի 23-ի երեկոյան և Ապարան է հասել մայիսի 24-ի լուսաբացին,
իսկ մինչ այդ Ապարանցիները պահել են մոտ 10 կիլոմետրանոց ռազմաճակատը
ինքնուրույնաբար` ունենալով այդ երկու օրերի համար մի-միայն տեղի գյուղերից
հավաքագրած շուրջ 4000 հազար աշխարհազորային: Դու շատ փառահեղ գործ ես
անում և բնավ պետք չէ ամեն ինչ խառնել իրար: Նման դեպքերում ստացվում է
հենց այսպես, ինչպես հիմա նկարագրեցի: Եվ եթե դրածդ նկարին էլ նայում ես`
աջ կողմի նախավերջին մարդը ես եմ և այս տեքստն էլ երևի հարյուրերորդ անգամ
կարդացել եմ այդ ժամանակ, իսկ այդ թեմայով առաջին ու մեծ հոդվածը տպագրել
եմ 1987 թ-ին ''Ավանգարդ'' թերթում: Եվ մի խորհուրդ. երբեք այլևս չգրես
Բաշ-Ապարան /դրանով չես կորցնի ուրիշի գրածի հետքը, իսկ առավելաբար չես
օտարացնի մի քանի հազար տարեկան չքնաղ բառը` Ապարանք-Ապարանը/:
Տիգրան ՊետրոսՅանց
ՀԳ. Ներող եղիր, որ իմ երեկվա գրածին ի ցույց այսօր դրել էիր հեղինակածդ
նյութը ու ես նման կերպ արձագանքեցի: Սա իմ երկրի պատմությունն է ու պետք
չէ անտեսել ինձ որպես այդ երկրի մասին գրող հեղինակի:
Հայ ժողովրդի պատմության ամենաբախտորոշ ու ամենափառահեղ
իրադարձություններից է Բաշ-Ապարանի ճակատամարտը: Առհասարակ 1918 թվականի
մայիսյան հերոսամարտերից որևէ մեկին նախապատվություն տալը սխալ է, քանզի
թե՛ Սարդարապատում, թե՛ Բաշ-Ապարանում և Ղարաքիլիսայում հայկական զինուժի
պարտության դեպքում կասկածի տակ կլիներ արևելահայության, մասնավորապես`
Արարատյան դաշտավայրի և Լոռի-Թիֆլիս առանցքում բնակվող հայության ֆիզիկական
գոյությունը:
Հարգելի [Operativ.am | Օպերատիվ լրատվական]-ի պատասխանատուներ նման
վերնագրով նյութը տեղադրելուց առաջ փորձ արել եք պարզելու արդյոք վերնագիրը
ու դրա տակ դրված նյութը համապատասխանում
են իրականությանը: Ձեր տեղադրած նյութը բառացիորեն վերցված է Տիգրան
ՊետրոսՅանցի և Հայկ Խաչատրյանի ՛՛Հայկազունք՛՛ գրքից /Ե., 2002 թ.,
՛՛Ամարաս՛՛ հրատարակչություն, էջ 346-347/ և Տիգրան Հայազնի /Տիգրան
ՊետրոսՅանց/ և Հրաչյա Պետրոսյանցի ՛՛200 հայ զորավարներ՛՛ գրքից /Ե., 2011
թ., էջ 14-15/: Դուք երկու հրատարակությունների ՛՛Հիան՛՛ հոդվածը
տեղադրելով՝ խախտել եք հեղինակային իրավունքի մասին օրենքը և չբավարարվելով
դրանով /գուցե միտումնավոր կամ գուցե ոչ միտումնավոր/ ձեր անգիտությունը
վերնագրել եք ,,Մոռացված հայ զորավարներ՛՛: Բարի եղեք ձեր
ապատեղեկատվությունը ճշտել: Տիգրան ՊետրոսՅանց
Մոռացված Հայ զորավարներ: Հիան (Հիանալի) Հայկազունի
08.Հուլիս.2013 - 22:33
Հիան
(Հիանալի) Հայկազունին (կենսագրական տեղեկություններ չկան) մ.թ.ա. 18-րդ
դարի վերջին քառորդին ստեղծել է արագաշարժ ու հզոր բանակ, որը զինված էր
երկաթե սրերով, զրահավորված էր երկաթե զրահներով, ապահովված էր երկանիվ
մարտակառքերով, որոնց լծված էին ձիեր: Հայկական լեռնաշխարհից շարժվել է
դեպի հարավ, անցել է Մերձավոր Արևելքի երկրները և մ.թ.ա. 1710 թ-ին դուրս է
եկել Սինա թերակղզու եզրը: Եգիպտական փարավոնի բանակը փորձել է կանգնեցնել
Հիանի առաջխաղացումը: Ճակատամարտն ավարտվել է եգիպտական բանակի ջախջախիչ
պարտությամբ, հայկական թուրը կիսել է եգիպտական փարավոնի բրոնզե սաղավարտն
ու գլուխը: Եգիպտական Միջին թագավորության այդ վերջին փարավոնի մումիան,
կիսված գլխով ցուցադրվում է Կահիրեի հնեաբանական թանգարանում: Հիան
Հայկազունին նվաճել է Եգիպտոսը և իրեն հռչակել է Եգիպտոսի փարավոն՝ դնելով
Եգիպտոսի տիրակալների Հայկազյան-հիքսոսյան արքայատան հիմքը: Այս
արքայատունը Եգիպտոսում տիրել է 130 տարի՝ մինչև մ.թ.ա. 1580թ-ը:
Հայկական-հիքսոսյաններն են ստեղծել հիերոգլիֆ այբուբենը, որ փյունիկացիների
միջոցով դարձել է աշխարհի գրեթե բոլոր այբուբենների հիմքը: Նրանք են
կատարելագործել եգիպտական օրացույցը և թափառողի փոխարեն ստեղծել անշարժ
տարեցույց: Հայկազյան-հիքսոսյաններն են եգիպտացիներին սովրեցրել երկաթ
ձուլելու արվեստ: Իսկ այդ ամենն արդեն Հայրենիք-Հայաստանում վաղուց հայտնի
էր: Եգիպտոսի դամբարաններից մեկում գտնվել է Հիան փարավոնի մոխրագույն
ավազաքարից պատրաստված դիմաքանդակը: Քանդակը «արմենոիդ» տիպի եզակի
օրինակ է: Թագավորն արծվաքիթ է, թեթևակի ուռուցիկ աչքերի բացվածքով,
հոնքերը հաստ աղեղներով, սեղմված բարակ շուրթերով, կամային կզակով,
մկանուտ՝ մի փոքր երկարավուն դեմքով: Ուշագրավ է Հիան փարավոնի սաղավարտը:
Այն դեպի վերնամաս նեղանում է, իսկ ճակատի մասում կերտված է ուժ և
արիություն խորհրդանշող նետածայր, որպիսի խորհրդանիշ առկա է Արարատյան
թագավորների սաղավարտներին: Հիան փարավոնի դիմաքանդակը պահվում է Լուվրում
(Փարիզ):
ԶԱՔԱՐԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆԸ ԵՂԵԼ Է ԱՆԿԱԽ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԻՆՔՆԱԿԱԼԸ, ԹԱԳԱՎՈՐԸ, ԿԵՍԱՐԸ, ՇԱՀՆՇԱՀԸ
Խնդիրը խնդիր է մնում, քանի լուծված չէ: Զաքարյանների Հայաստանը եղել է
ճանաչված /նվազագույնը երեք ճանաչված երկրների կողմից/ անկախ պետություն
սեփական պետական հիերարխիայով ու սեփական
տարածքով, հարկատու չի եղել որևէ այլ երկրի, Զաքարե Զաքարյանն էլ եղել է
այդ երկրի ինքնակալը, թագավորը, կեսարը, շահնշահը: Սա չնդունելով՝ հայ
պատմագրությունը հանցավոր գործարքի մեջ է մտնում այլերի հետ և կեղծում է
սեփական ազգի պատմությունը: Սա է խնդիրը և այն լուծում է պահանջում:
Տիգրան ՊետրոսՅանց
Рудольф АргутянՎրաց
պատմագիտությունը փաստում է,որ եթե Զաքարյանները ընդունվեն որպես
Բագրատունյաց իրավահաջորդ ինչպիսին կաին) կխախտվի Վրաց բագրատունիների
աստիճանակարգը,քանի որ մեծատոհմիկությամբ նրանք կզիջեին
Զաքարյաններին...իսկ դա անթույլատրելի էր վրացիների համար եվ 17 դարից
սկսած միայն նրանք սկսեցին կեղծարարությամբ զբաղվել,եվ գրեթե հիմնովին
մատուցեցին նորովի պատմական այդ շրջանը,ես առհասարակ Հայ պատմամտածողության
մեջ հիմնավոր առաջին անգամ ձեր վերլուծությունն եմ տեսել,որը ՀԱՅ
մատմաբանի համար բավական համարձակ քայլ էր ու զերծ ամեն տեսակ
շկոլաներից,այս շրջանը ամենաթաքնված շրջանն է,բոլորը շրջանցում են,կամ
նրանց աղբյուրներից դատելով ,ուղակի կրկնում են սովետական,Վրացական
մտածողությունը,եվս մեկ անգամ շնորհակալություն սեպհական Հայեցի
վերլուծութ'յան ու մայուցման համար.այն պետք է հղման համար լինի միակ
աղբյուրը.որը հետագայում կշարունակեն այս հիմնական վերլուծության հիման
վրա..
