հարգալից վերաբերմունք ունեմ և բազում այլ հարցերում գրեթե համակարծիք ենք: Երրորդ՝ ինքդ ավելի լավ ես պատկերացնում այս վեճի առարկան՝ ՀԽՍՀ պետություն չլինելու հանգամանքը: Ինչ խոսք, երբ զգացմունքային դաշտում ՀԽՍՀ Գերագույն խորհուրդը /որի անդամն էիր նաև դու/, որ վերանվանվեց ՀՀ Գերագույն խորհուրդ, Անկախության մասին որոշում էր ընդունում, որպես բազիս ընդունեց Առաջին Հանրապետության իրավահաջորդությունը /և միանգամայն ճիշտ էր/ ու շարունակեց նաև ՀԽՍՀ-ի իրավահաջորդությունն ընդունել /որը սխալ էր/, քանի որ դրանով լեգիտիմացրեց Հայաստանի ռազմակալված տարածք լինելու անըդունելի փաստը: Չլիներ այդ սխալ քայլը պարտադիր կվիճարկվեր 1920 թ-ի Մոսկովյան ռուս-թուրքական անընդունելի պայմանագրը, որով Հայաստանը մորթոտվեց ու նշածդ դահիճների օգնությամբ բաժան-բաժան արվեց Թուրքիայի, նրանց կովկասյան եղբայրակից թորքերի ու Վրաստանի միջև... Հայ ժողովրդի ոչնչացմանն էր ուղղված նաև շուրջ երեք միլիոնանոց ազգից ավելի քան մեկ միլիոն զինվոր հավաքագրելը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին, որ նշանակում է ազգի կենսունակ հատվածի ուղղակի գլխատում: Եվ սարսափելին այն է, որ ոչ թե մոտ կես միլիոն, այլ ավելի քան 600 հազար զոհ է տվել ազգը այդ պատերազմում: Գումարիր նաև աքսորվածների թիվը և պարզ կտեսնես, թե ինչ ՀԽՍՀ պետականություն ենք ունեցել: Սրանով եմ առաջնորդվում ու նաև արդեն բազում տեղերում բերածս այլ հաստատումներով, որ 1921-1991 թվականների Հայաստանը համարում եմ ռազմակալված տարածք, իսկ ՀԽՍՀ-ն ոչ պետականություն: Ես այս թեզը հիմա չէ, որ առաջ եմ քաշում... այդպես մտածել եմ իմ ողջ գիտակցական կյանքում, այդպես գրել եմ իմ տպագրած գրքերում:
Հ.Գ. Սուրիկ, որևէ մեկին ուղարկիր իմ մոտ՝ մանկավարժականի գրադարան և քեզ կուղարկեմ ,,1000 հայազգի գեներալներ և ծովակալներ,, գիրքը ու այս ինչ ասում եմ, կտեսնես նաև այդ գրքի առաջաբանում: Թոզ զանգեն 077.635905 համարով: