Հրաչյա ջան, որդիս, ծնունդդ շնորհավոր:
Հոր համար մեծագույն երջանկություն է, երբ որդին կարողացել է հաստատվել,
կայանալ ու հասարակական միջավայրում լինել և ընդունելի, և սիրելի, և
ինքնուրույն... Քո ճանապարհը դու ինքնուրույն ես անցել ու քո ներկան, որ նաև իմ ներկան է, հաղթանակներով է լցված: Քո մանկությունն ու պատանությունը ես ակամա դարձրի հայրենիքի զինվորի նվիրում... Հիշում
եմ, որ տասնհինգամյա պատանի քեզ Ակնի /Աղդամ/ սահմանագծում գիշերային
հերթապահ էի կարգում ու քեզանից ոչ հետու այդ ժամերին կանգնում էի /իհարկե
քեզանից գաղտնի/, որ դու այդ սահմռկեցուցիչ մութի մեջ, թշնամու դեմ-դիմաց
մենակ չլինեիր... Այդ օրերը ես երբեք չեմ մոռանա, իսկ դրանք քո համար մարդ, հայ, տղամարդ դառնալու կարևորագույն կռվաններ էին:
Հիշում եմ այնտեղից մորդ ուղարկած ոտանավորի մի տողը. ,,Ես հպարտ եմ, որ
հիմա այստեղ, Աղդամում եմ և աշխարհին հայտարարում եմ, որ այստեղ հայն է
տերն ու տնօրենը...,,: Այն օրերից սկսյալ դու դարձար Հայրենիք-Հայաստանի
զինվոր ու այսօր մեր պետության զինվոր-սպա ես: Ես հպարտ եմ, որ իմ որդին ես: Ես հպարտ եմ, որ քո ավագ որդուն իմ անունն ես տվել և մեր Տիգրանը շարունակելու է ինձ ու քեզ: Ես հպարտանում եմ քեզանով և մի անգամ էլ շնորհավորում եմ ծնունդդ ու մաղթում հաջողություններ կյանքում և գործերում...
